Max van Egmonds muzikale talent werd ontdekt door de dirigent van het schoolkoor van het Willem de Zwijger Lyceum in Bussum, de heer Colijn. Vervolgens nam hij vanaf 1954 zangles in Bussum bij pedagoge Tine van Willigen-de Lorme. Van 1956 tot 1960 werkte hij als nieuwslezer bij de Radionieuwsdienst van het ANP. In 1959 werd hij prijswinnaar op het Vocalisten Concours te ‘s-Hertogenbosch. Later won hij prijzen bij concoursen te Brussel (1959) en München (1964). Sinds 1959 ontwikkelde Max van Egmond een solistische carrière als zanger van oratoria, liederen, cantates en barokopera’s. Hij staat vooral bekend als interpreet van Bachs cantates, missen en passies en vanaf 1965 nam hij deel aan integrale Bach-opnames onder dirigenten Gustav Leonhardt en Nikolaus Harnoncourt. Later verschenen ook cd’s waarop Van Egmond liederencycli zingt van Schubert en Fauré.
Als artiest van internationale betekenis ontving hij talrijke prijzen en oorkonden, waaronder een ridderorde van H.M. Koningin Beatrix en in 2012 een eredoctoraat aan de MacGill University in Montreal. Tijdens zijn 45-jarige carrière trad Max van Egmond op in alle werelddelen, het vaakst in Noord-Amerika. Daarnaast was Max van Egmond als docent verbonden aan het Sweelinck Conservatorium te Amsterdam. Nog steeds geeft hij masterclasses in binnen- en buitenland.
Sinds zijn afscheid als solist zingt Max van Egmond als koorlid in het Westerkerkkoor.
Meer informatie op maxvanegmond.com